Kunst is (ook) op straat te vinden
Er wordt soms wat moeilijk (of moet ik zeggen: elitair?) gedaan over kunst. Dan heeft men het over het verschil tussen kunst van goedbedoelende en enthousiaste amateurs of - zoals dat vroeger heette: 'zondagskunstenaars' - en professionals, die 'kunst met een grote K' maken.
Ik was laatst bij de aftrap van de 'Open Oost shOp', waar ik als 'investeerder' zelf ook drie werkjes mocht ophangen. Er hangt van alles wat, daar in het verlaten winkelpand Sarphatistraat 730 (naast de appie happie). Maar je kunt er echt niet zien of de kunstenaar (m/v/n) nu alleen maar op zondag schildert of alle dagen. Of misschien maar eens per maand, maar dan wel 24 uur lang!
Kunst heeft met smaak te maken. En de ouderen onder ons hoorden het vroeger vaak zeggen: 'over smaak valt niet te twisten'. Nou, als er ergens veel en vaak over getwist wordt, dan is het wel 'wat mooie kunst is en wat niet' (ik neem het woordje 'geknoei' nog even niet in de mond, maar heb het online wel horen fluisteren).
Als je door de Indische Buurt loopt (moet je vaker doen dan je doet, je frist er van op!) dan kom je op onverwachte plekken kunst tegen. In een halletje, zichtbaar door het raam van een huis in de Javastraat, naast het bordje 'welkom'. Op electriciteitskastjes op straathoeken (lijkt kunst door kinderen, maar pas op! Zou zomaar van u of van mij afkomstig kunnen zijn. Sinds Carel Appel en Corneille kun je van niets meer zeker zijn). En de kunst op muren, zoals die aan de grens van de buurt, in de Borneostraat. Jammer genoeg is er eigenlijk maar heel weinig 'publieke kunst' te zien, weinig moderne standbeelden of mooie graffiti. Waardoor komt dat? Geen idee. Het centrum zit er vol mee. Zelfs een volledig door veelkleurige stickers beplakte deuren vind ik daar (helemaal fantastisch). Ik hou wel van dat 'wildplakken', zelfs op mijn eigen voordeur (maar daar zit niets, het blijft heel keurig in de Balistraat).
Kunst is iets dat ik maak, als kunstenaar. Maar ook iets waar ik van geniet, zelfs van mijn eigen werk. Want, een bekend kunstenaar (of twee) heeft wel eens gezegd: een kunstwerk is af als je er als kunstenaar van weg kunt lopen (en een koper ermee weg kan lopen). Nou, op dat moment kan ik best genieten van iets dat ik gemaakt heb. Niet dat ik verkoop (nog niets, helaas), maar in mijn schetsboek bladerend knik ik meestal met plezier zo een tien minuten weg. Ook in het schetsboek van een ander :)
Kunst kijken, kopen, maken, delen. Er zit voor iedereen wel iets bij. Ik kijk al uit naar de Open Oost route volgend jaar, waarbij ik - met goedkeuring van mijn kinderen - ook mijn huisatelier wil openstellen voor publiek, dat dan wel twee steile Balitrappen op moet lopen, waar ze kennelijk aan het begin van de 20e eeuw niet echt over nagedacht hebben (of hoorde dat ook tot de 'heropvoeding van de armen' die vanuit een krottensituatie naar Oost kwamen in 'schone, ruime huizen'?)
Anyway, met een project 'Als Je Tekent Zie Je Meer (Op Straat)' en tekenlessen aan de jeugd en ouderen rond het Makasserplein in de maak, ben ik in elk geval blij dat ik straks met kunst de straat op kan. En hopelijk genieten we dan allemaal samen van wat er gemaakt wordt.
Ik heb in elk geval al de voorpret :)
