Creatieven in de buurt
Het leven, dat zijn mensen. En niet zomaar mensen, maar de mensen om me heen, te beginnen met de twee lieve kinderen, mijn tweeling van 15. En dan de mensen die ik in het trappenhuis kan tegenkomen. Vervolgens de mensen op straat en dan de mensen die ik opzoek. Of die mij komen opzoeken. Mensen uit de buurt of iets verder weg.
Als kunstenaar in de Indische Buurt val ik wel met mijn neus in de boter. Ik ken maar weinig plekken in Amsterdam met zo'n grote dichtheid (creatieven per vierkante kilometer) als de Indische Buurt. Maar ook belendende stadsdelen, zoals de Watergraafsmeer en Centrum, hebben hun 'fair share of artists'.
Ik was laatst op bezoek bij wat ik voel nu al een goede vriend is, ook al heb ik hem nog maar een enkele keer ontmoet: de getalenteerde kunstenaar Ferry Reijnders. Ferry woont ergens aan de rand van de Indische Buurt en heeft zijn atelier dichtbij Station Muiderpoort liggen. Een inspirerend gesprek had ik met hem. En enorm genoten van zijn kunnen op het gebied van (foto)realistisch schilderen. Na mijn bezoek aan Ferry ging ik thuis meteen aan het schilderen. Een portret van Justus Donker, de middelste van de kunstgebroeders Donker, een naam die bij Ferry in zijn atelier een paar keer viel. Een documentaire over de jongste, Aad, getiteld 'All you need is me', was voldoende om thuis aan het werk te gaan. En daarna via Facebook nog contact gehad met de oudste van de drie, met Gijs. Wat een herkenning! En allemaal dankzij mijn buurtgenoot en vriend Ferry.
Uit datzelfde gesprek met Ferry is ook een ander plan geboren: een portret dat ik een aantal maanden geleden maakte van Sam Drukker, die Ferry persoonlijk kent, via de mail met Sam te delen. Zou ik dat wel doen? Ik, onbekende kunstenaar uit de Indische Buurt, richting de op dit moment misschien wel bekendste Nederlandse kunstschilder, Sam Drukker? En als ik het al doe (zo vertelde ik mezelf), dan hoef ik natuurlijk niet op antwoord te rekenen. En misschien maar beter zo, dacht ik er achteraan. Want wat zou hij er wel van vinden, van mijn geknoei?
Wat schetst mijn verbazing toen ik vanmorgen een mail van Sam in mijn mailbox vond. Met dank voor het 'mooie portretje'. Hij ging het hele hoofd langs en gaf aan wat hij van de onderdelen vond (tot aan de achtergrond aan toe, die wat hem betreft wel wat 'gekleurder zwart' had mogen zijn). Ik was verguld met zijn feedback! Daar heb ik echt wat aan, commentaar van Sam Drukker!
Sam heeft zijn atelier ergens in de Watergraafsmeer. Ik heb er op maandag een ruimte, die mijn goede vriendin Manja mij ter beschikking stelt voor mijn cursus 'Portrettekenen'. Die Watergraafsmeer, ook zo gek nog niet, maar ... als ik dan weer terugben, op mijn fietsje, in de Indische Buurt en de Balistraat infiets, dan voel ik: dit, ja dit, dit is toch echt de plek waar ik wil zijn!
