Een Nieuw Jaar - Nieuwe Prijzen

"Nieuwe ronden, nieuwe prijzen"

"Je kunt altijd opnieuw beginnen"

"Wat heb jij je voorgenomen?"

Wie heeft dit (en varianten daarop) niet al eens gehoord of zelf gezegd? "Hoop doet leven", zou ik er nog aan toe kunnen voegen. En wie heeft niet hoop op een beter leven? "Het kan altijd beter", of niet? Ik las vanmorgen dat de 'Postcodekanjer' van 56,1 miljoen euro in een piepklein dorp is gevallen, Glimmen heet het, geloof ik. Het dorp is zo klein, dat alle huizen een-en-dezelfde postcode delen. De huisbewoners mogen dus allemaal samen meedelen in de vreugde. Wat veel mensen inmiddels ook weten is dat de meeste huizen eigendom zijn van de bewoners die hiervoor een half miljoen of meer hebben moeten meetellen. Een van de winnaars verhuisde zelfs in december binnen het dorp en mag daarom twee keer cashen. Da's toch wel fijn om zo de prijs van je nieuwe huis eigenlijk meteen terug te verdienen. Nou ja, verdienen ...

"Hoop doet leven" is iets waar weinigen het mee oneens zullen zijn. Maar als je al een hoop hebt, is die andere hoop misschien niet eens meer echt nodig. Hoewel .. ik woonde in mijn jonge jaren in Someren, waar onze buren een van de meest vermogende families waren in het dorp. Hele aardige mensen, dat ook nog. Maar hoewel ze 'alle geld van de wereld' hadden, bij wijze van spreken, lag de 'pater familias' op een gegeven moment heel ernstig ziek op bed. En met al het geld dat er was, was wel goede hulp aan huis, maar uiteindelijk geen genezing te koop. Het eindige van ons leven is met geen fortuin af te kopen. Dat heeft mijn moeder, die me het verhaal vertelde, wel geleerd. "En", voegde ze er toen aan toe, "onze laatste jas die heeft geen zakken." Waarmee ze maar wilde zeggen: wat je ook vergaart (of krijgt) in het leven, je kunt het straks, op je laatste reis, niet meenemen. Of dat nu betekent dat je er nu maar van moet genieten of maar helemaal niet moet willen proberen om rijkdom te vergaren, dat heeft ze er nooit bijverteld. Dat mogen we voor onszelf uitmaken, denk ik ...

Op 18 januari - ander onderwerp even - begint mijn eerste expositie in Amsterdam-Oost, in de Meevaart om precies te zijn. U bent van harte welkom, natuurlijk, maar mijn punt hier is: alles wat er hangt is in vele uren, in zweet en soms ook tranen, tot stand gekomen. En toen elk werk af was, voelde ik me erg rijk. Niet financieel natuurlijk (ik weet zeker dat ik ook in deze expositie niets zal verkopen), maar in mijn hart voelde ik me zo tevreden. Een tevredenheid die aan niet-kunstenaars maar moeilijk is uit te leggen en ook niet echt een equivalent heeft buiten de kunst. Dus ik laat het hier maar even bij ...

Een nieuw jaar met nieuwe prijzen. "Alles heeft zijn prijs", is weer een andere 'tegeltjeswijsheid'. Ik denk persoonlijk dat aan niet alles een prijskaartje is te hangen. Gezondheid, liefde, vriendschap, daar zijn de meeste mensen het wel over eens, maar kunst? Als je ooit zelf een schilderij of tekening hebt gemaakt, dan heb je misschien ook wel eens die twijfel gevoeld of je dit of dat wel wilt verkopen. Laten zien, ja .. Maar weggeven? Zo voelt het toch een beetje, ook al krijg je er geld voor. Er gaat met zo'n schilderij of tekening iets je deur uit dat meer is dan de optelsom van pigment, papier en lijst ... Snap je? 

Nee, dan liever de loterij. 

We gaan voor de hoofdprijs (en die delen we samen, okay?)

Een heel fijn nieuw jaar met nieuwe kansen.

Voor u en voor mij.